Boyumca Buldum da Huyumca Bulamadım

 

Günler öncesinden hazırlıklara başladığı evlilik yıldönümü gelip çatmıştı işte. Masa örtüsüne uyumlu peçete bulabilmek için üç gün gezmişti. Sonra da bulamayıp internetten sipariş vermişti Esin. Tabi peçeteyle kalsa yine iyi. Peçetedeki turuncu şekillerle yakışsın diye havuç püresi yapacaktı. Kırmızı çiçekleri olan masa örtüsünü heyecanla serdi. “Bir de kırmızı mum aldık mı tamamdır” diye düşündü. “Gerçi, Murat eli boş gelmez. Sonuçta ilk yıldönümümüz, kocaman bir gül buketi tabii ki de getirir. Ama ben yine de kırmızı mum alayım” dedi kendi kendine. “Bir konuşmamızda lilyum sevdiğimi söylemiştim. Belki de kucak dolusu beyaz lilyum demetiyle gelir” diye umutlandı.

Bunlar sadece masadaki detaylardı. Ne giyeceğiyle ilgili internette yaptığı mesainin haddi hesabı yoktu. Seçtiği kıyafetlerin ya rengini beğenmiyordu ya da modelini. Beğendiklerinde de bir türlü kendi bedenini bulamıyordu. Kardeşinin düğününde aldığı otuz altı beden pantolon geldi aklına. İçinde karnına kramplar girmiş; kendisini eve zor atmıştı. O gün bugün tövbe etmişti, olmayan kıyafeti zorlamayacağına. 

Üstelik düğününde de bir ayakkabı vakası yaşanmıştı. Otuz sekizi kalmadığı için bir küçüğünü aldığı ayakkabının hikayesi… Kalıba verip genişletirim diye almıştı ama ayaklarını çok fena yara yapmıştı. Bundan dolayı balayı tatillerinin rezil olduğunu hatırlamak dahi istemiyordu. 

“Neyse neyse” dedi, kendi kendine. Şimdi bunları düşünecek zaman değil. Acaba eşi ne hediye almıştı, nasıl bir paketi vardı? Hediye paketlerine bayılırdı Esin. Murat da bir o kadar önemsemezdi. Ama “ne sevdiğimi bilir ve mutlu etmek için özenli bir paket tercih eder” diye düşünüyordu Esin. 

“Ayyy! Arasam mı acaba?” diye düşündü. Düşünmesiyle araması arasında çok bir zaman geçmedi:

-    “Alo hayatım!”

-   “Efendim Esin,”

-   “Nasılsın? Seni bekliyorum geç kalmazsın değil mi?”

-   “İşim bitince geleceğim işte Esin. Yalnız öğlen yemeği yemedim, çok acıktım. Ne yemek yaptın akşam için?”

-  “Yaptım işte bir şeyler, aç kalmazsın merak etme” diyerek telefonu kapatırken sesi düşmüştü Esin’in.

“İlk evlilik yıldönümümüz, unutmuş olamaz herhalde” diye mırıldandı… Belki de sürpriz yapmak için böyle konuşmuştur diye toparladı kendisini.

Murat, kendi halinde gösterişten uzak, sessiz sakin bir adamdı. Esin de onun tam aksine hareketli, gösterişi ve ihtişamı seven bir kadındı. 

Evleneli henüz bir yıl olmuştu. Esin, Murat’ın sadeliğini kabul edemiyordu. Murat ise Esin’in rengarenk kişiliğinden, yerinde duramaz hallerinden yoruluyordu. Daha düğün alışverişinde başlamıştı ufak tefek atışmaları. Murat için önemli olan rahatlığıydı, konfordu. Esin ise rengine bayıldım diyerek hemen almaya karar verebiliyordu. 

Kahverengi araba aldı diye, bunu kendisine hakaret saymıştı. Üzerine bir de saatlerce ağlamış ve kocasının burnundan getirmişti. 

Murat ise bu tavra bir hayli şaşırıyordu. Anlamaya çalışsa da arabanın rengine neden bu kadar takıldığını anlayamıyordu. Esin’in tavırları, Murat’a iyice abartılı gelmeye başlamıştı bile. Yemeğin tadı yok, tuzu çok diye sürekli uyarıyordu karısını. Esin ise “O kadar uğraştım, bir gülseydin bari” diye her defasında serzenişte bulunurdu.

Ara sıra Murat’a duyurarak, “Boyumca buldum da huyumca bulamadım” derdi. Rahmetli anneannemin sözü diye de eklerdi ardından.

Aralarındaki en büyük tartışmayı evlilik yıldönümlerinde yaşamışlardı. Esin, eşinin de kendisi gibi hoplayıp zıplayarak tepki vermesini bekliyordu. Ama bunlar Murat’a göre tepkiler hiç değildi. O renk uyumu, gösteriş veya ihtişamla ilgilenmiyordu. Hatta bunlardan hoşlanmıyor ve fazla buluyordu. Ona kalsa böyle günler, kutlamalar gereksizdi. Karısını kırmamak için elinden geleni yapıyordu ama Esin de biraz fazla abartıyordu durumu. 

Evlilikleri iyiden iyiye çekilmez bir hal almıştı.

İnsanoğlu kendisinden farklı olanla ilişki kurmak istemez. Hemen onu kendisine benzetmeye çalışır.

Peki gerçekten zor olan birbirimizden farklı olmamız mı?

Yoksa bu farklılıkları bilmiyor olmamız mı?

Hayat zıddımızdaki insanı bize ceza olsun diye veriyor olabilir mi? 

Yoksa benim şifam o zıddımdaki insanda olabilir mi?

Hayatın altın kuralı, “değiştirebileceğin tek kişi, aynadaki kişi…”

Karşımızdaki insanı değiştirmeye çalışmadan, olduğu gibi kabul etmek ve daha kaliteli ilişkiler, hayatlar yaşamamız dileğiyle…

&

" Milyarlarca insan içinde, 

'bir' kişinin ne önemi olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun! "

 Yahya Hamurcu

Kim Kimdir Programı Nedir?

İlişkide Ustalık Programı Nedir?

Başarı Psikolojisi Programı Nedir?