EN DİREK BAĞLANTI

O gün çok farklı bir gündü Ruhiye için. Öğrendiği bilgi ile içi içine sığmıyordu. Bu halde eve gitmek istemedi. Otobüsten inip biraz yürüyüş yapmak ona iyi gelecekti. Serin rüzgar saçlarını dağıtırken bunları yazmalıyım diye düşündü. Arkada bahçesi olan bir kafe gözüne ilişti. Burası çok güzel dizayn edilmişti. Eski tenekelere dikilmiş kırmızı sardunyalar, sıklamenler, menekşeler… hepsi ne kadar güzellerdi.

 

Bir bardak çay sipariş ettikten sonra o günü yeniden düşündü. Bugün arkadaşının zoruyla bir yardım derneğine gitmişlerdi. Ruhiye o tür yerlerde sıkılacağını düşünürdü.  Bu konuda deneyimi yoktu.  Ruhiye’ye bu tür yerde çalışanlar samimi gelmiyordu. Ama Aylin çok yakın bir arkadaşıydı ve onu  kıramamıştı. 

Gittikleri yerde onları güler yüzle karşıladılar. Çay ikram ettiler. Almanya’dan bir sipariş almışlardı onu yetiştirmeye çalışıyorlardı. Sekiz on kişi vardı. Gülerek sohbetler ederek Filistin’nin simgesi haline karpuzun rozetini yapıyorlardı. Gelirini de Gazze’ye göndereceklermiş. İlk başta Ruhiye anlayamadı. Bu kadar insan işleri güçleri varken başkaları için mi bir araya gelmişlerdi? Kendilerinin hiçbir çıkarı yok muydu bu çalışmadan? Tüm gün burada çalışacaklar ama hiç ücret almayacaklar mıydı? 

Aylin ile beraber yan yana oturdular. Ruhiye'nin el işi marifeti vardı. Severdi de böyle şeyler yapmayı çokta keyif alırdı. Karpuz şeklinde kesilmiş kumaşı alıp boncukları da önlerine aldılar. Ruhiye yanlarında konuşulanlara kulak kabarttı. Kızlar ne kadar güzel alışveriş yapıyoruz değil mi? Birileri bize dışarıdan baksa enayi diye düşünecek ama aslında ne kadar karlı bir kazancın içindeyiz dediğinde Ruhiye dayanamadı. Bende aslında geldiğimden beri bunu anlamaya çalışıyorum. Nasıl bu alışverişten bu kadar karlı çıkıyorsunuz bana da anlatabilir misiniz diye sorarken buldu kendini.

Duyduğu yanıtla daha da şaşırdı.  Sonradan adının Ayşe olduğunu öğrendiği, yeşil gözlü güzel bir  kız, “Dünyada ilginç bir sistem var.” diye söze başladı. ''İnsan en çok kendisine  cömertçe verene yakın olmak ister. O yüzden annelerimiz bizim için çok değerlidir. Ama bize soluduğumuz nefesi, içtiğimiz suyu, yediğimiz sebze ve meyveleri sınırsızca ve cömertçe verene, bizi yaratana çok daha yakın olmak isteriz değil mi? İşte bizi yaratanla direk bağlantı kurmanın yolu buradan geçiyor.  İnsan ne kadar başkalarına yardım ederse, onların ihtiyacını görürse, bir yetimin başını okşarsa, sokaktan geçen hiç tanımadığı kişilere dua ederse, bizi yaratan bizimle o kadar direk ilişki kuruyor. Bizim daha  yakınımızda oluyor. O'nun ilgisini çekmiş, desteğini almış oluyoruz. Yani RABbimizle ilişki kurmanın yolu, diğer insanlara yardım etmekten geçiyor. İşte biz de bunun için buradayız.” dedi gülümseyerek.

Artık Ruhiye için karpuz rozetlerini yapmak çok farklı bir anlam kazanmıştı.