Soru varsa cevap var

Yağmurlu bir havada, elinde sıcak kahvesiyle kitaplığına göz gezdirirken Ayşe’nin düşünceleri başladı. İçinde bir süredir var olan gerginlikleri, anlık kararlar gerektiren durumları, nasıl daha kolay çözüme ulaştırabildiğini hatırladı.

Bu kolaylık nasıl sağlanmıştı acaba?

Cevap aslında çok açıktı. Aldığı bir eğitim, zihninde yeni ışıklar yakmıştı. “Bilinç” kitaplıkta üst raflara ulaşmak için kullandığımız bir merdiven gibiydi.

Artık biliyordu ki; sinirlendiği, üzüldüğü ya da mutluluktan uçtuğu anlarda karar almak sağlıklı değildi. Bu gibi zamanlarda biraz beklemesi ve kendine bazı sorular sorması gerekiyordu. Bu, bilincini açmanın anahtarıydı.

Geçen haftalarda yaşadığı bir süreç geldi aklına:

Yakın arkadaşının artık ona eskisi kadar değer vermediğini düşündüğü bir anda, hemen duygularına kapılıp, kırıcı bir mesaj atmadan önce durabilmişti. Kendine sorduğu birkaç soru farkındalığını yükseltmişti:

— Artık eskisi kadar yakın olmasaydık, bunu bana söylemez miydi?

— Bu düşünceye beni iten şey ne?

— Bu durumu ikimiz de incinmeden nasıl çözebiliriz?

Bu sorularla birlikte zihninde bir yol haritası oluşmuş, duygusu hafiflemişti. Arkadaşıyla ertesi gün görüşüp sohbet etmişlerdi. Ayşe duygularını paylaşınca arkadaşının sınav haftasında olduğunu öğrenmiş, iletişimsizliğin altında bambaşka bir sebep olduğunu fark etmişti.

Sınavlar bitince arayı kapatmaya karar vermişler, böylece yoğun üzüntü anı kimseyi kırmadan çözüme ulaşmıştı.

Ayşe, kitaplığındaki “soru sormak bilinci açar” bilgisini, alışveriş merkezlerindeki fotoselli kapılara benzetmişti. Kapı, birini algılayınca nasıl açılıyorsa, bilinç de doğru soruyla açılıyordu.

Artık kriz anlarını bu yeni bilgi ışığında yönetebiliyor, bu da ona çok daha iyi hissettiriyordu. 

&

" Milyarlarca insan içinde, 

'bir' kişinin ne önemi olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun! "

 Yahya Hamurcu

Kim Kimdir?

İlişkide Ustalık

Başarı Psikolojisi