Düşünmek mi? Takılmak mı?

Düşünmek dedi içinden…

 

Neden saatlerce düşünüp bir yere varamazdım, çözüm bulamazdım? Cevabı bulamadığımda daha da çok düşünmeye devam ederdim. Öyle ki bazen düşünmekten başım ağrırdı. Neden baş ağrılarım bazen olurken bazen olmazdı? 

 

Peki, en sonunda geldiğim nokta neydi, ne oluyordu? 

 

Düşünmüş, düşünmüş ve bir arpa boyu kıpırdayamamış olurdum. Halledilmemiş, cevaplanmamış birçok soruyla baş başa kalırdım…

Daha kızgın ya da daha mutsuz bir halde bulurdum kendimi. Bazen de ümitsizce bir şeyleri daha çok boş vermiş şekilde. 

 

Düşünsen bir türlü düşünmesen bir türlü derken… 

Bir gün aile dostumuz Başak Teyze annemleri ziyarete geldi. 

Başak teyzeyi çocukluğumdan beri severdim. Kendisini geliştirmiş oldukça bilgili biriydi. 

İçinden çıkamadıkları bir durum olduğunda insanlar kapısını çalardı. 

 

Annem, Ayşe sultan da gelişine pek sevinmişti. Ona soracak soruları vardı belli ki. Ne yapsa gece uyuyamıyor olması dillere destandı. Hemen başlamıştı anlatmaya ve sorular sormaya. Aralarındaki muhabbet giderek iyice koyulaşmıştı.

 

“Sahi neden uyuyamıyorum neden bu kadar çok kafamda düşünüyorum bir şeyleri?” 

 

“Ayşe teyzeciğim düşünüyorum dediğin şeyler aynı şeyler mi? “

 

“Eveet.”

 

“Bir sonuca vardırıyor mu seni? Yoksa tekrar başa mı sarıyorsun?”

 

“Başa sarıyorum tabi Başak kızım işin içinden çıkamıyorum.”

 

“Ayşe teyzeciğim, insanlar aynı şeyleri tekrar tekrar kafalarında canlandırırlar. Başkalarının yaptıklarını, söylediklerini, kendi yaşadıklarını... 

Yaşanılanları bu şekilde kendi içinde tekrarlamak düşünmek demek değil. Aslında bu bir kişiye, olaya her neyse ona takılmak demek.

 

“Niye hep beni buluyor böyle şeyler? Bana bunu nasıl der aklım almıyor?

Ben öyle olmasını hiç istememiştim aslında! Neden böyle oldu ki?” 

 

Gece boyu, günlerce bazen yıllarca bunları içimizde tekrarlarız. Oysa bunlar bizi çözüme götüren sorular değildir.

 

Bu sorular tıpkı bir çocuğa istediği alınmadığında sorduğu sorular gibi... Bütün gün suratı asık, ‘Bana istediğimi neden almadın?’ diyerek gününü geçirir. Her fırsatını bulduğunda da aynı şeyi istemeye devam eder. 

 

“Neden benim istediğim olmuyor neden?  Ne olurdu sanki onu alsaydınız? Ama ben onu çok istiyordum neden almadınız?”

Bu sorular aslında istediği şeyin neden alınmadığıyla ilgili değildir. 

İhtiyacı olmadığı veya zararlı olduğu için mi almıyorlar? 

Alacak ekonomik gücü olmadığı için mi? 

Ya da bir şeylerin yokluğunu da yaşamayı öğrenmesi gerektiği için mi?

 

Bunlar değildir merak ettiği şeyler.

Sonuca bakıp neden diye sorar. Gerçekten nedenini sorduğu için değildir neden demesi. 

İstediğinin olup olamamasıdır aslında takılı kaldığı şey.

 

Günlerce yapılan bir davranışa takılı kalmamıza benziyor öyle değil mi?

 

Ya da tıpkı insanın bir taşa takıldığında verdiği tepki gibi... ‘Ne saçma! Kim koydu bunu buraya?’ diye sorar. 

 

Taşa neden takıldığını değil de taşı koyanı merak eder. Çünkü insan istemediği bir sonuçla karşılaşmış olmasına odaklanır. Bunun dışında asıl sorması gereken soruları soramaz böyle olunca...

‘Neden koca taşı fark edemedim?’ ‘Nasıl yapsaydım daha dikkatli olabilirdim?’ ‘Önümdekini neden göremez hale geldim?’

İnsanın irdelemesini sağlayacak, fark etmesini sağlayacak, cevaba götürecek soruları sorması neden önemliydi?

Sonra Başak Teyze’nin o cümlesini duymak yetti bana. 

“Doğru sorular doğru cevaba götürür bizi. Düşünmemizi sağlar ve bir çözüme varırız. Çözüme ulaştığımızda o sorunu bir daha düşünmemize gerek kalmaz.”

Hayatta doğru sorular sorup doğru cevaplara varmak dileğiyle… 

Onlar sohbet ederken anladım ki zamanım olaylara, insanlara takılmakla geçmiş... 

Anlayınca içimde daha öncesine dair bir üzüntü belirdi. Sonra da içimi bir şeyleri fark edebilmenin sevinci kapladı... 

 

Şimdi doğru soruları sormanın zamanıydı! 

 

&

" Milyarlarca insan içinde, 

'bir' kişinin ne önemi olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun! "

 Yahya Hamurcu

Kim Kimdir?

İlişkide Ustalık

Başarı Psikolojisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Amaç