Neymiş Bu Aşk Arkadaş…

Bir anda gözlerimi açıvermiştim yepyeni bir evrende. Bana tanıdık olmayan bu yerde ne yapacağımı düşünürken birisiyle göz göze geliverdim. Ne tuhaf! İçimi sımsıcacık etti bakışı. Az önce ağlamaktan ortalığı yırtmış olduğum için çok utandım. Oysa o kadar kötü olmayabilirdi belki de burası. Kendime has dünyamdan böyle bir karmaşaya çıkıvermek beni ürkütmüştü doğrusu. Hangi aklı başında insan bilmediğinden korkmazdı ki? Yine de verdiğim geçici rahatsızlıktan dolayı özür dilerim.

O sıcacık bakış sonra sıcacık bir sarılışa dönüverdi. Tatlı bir histi bu. Yumuşacık, beklentisiz, güvenli ve sevgi doluydu. Tam “İşte aradığım huzur bu!” diyecektim ki karnımda bir acıkma… Hayda, daha önce özür dilemiştim ama başka ne yapacağımı bilemediğim için kopardım mı yine yaygarayı? Yine acele etmişim oysa. Daha ağlamaya yeni başlamıştım ki bana özel bir ziyafetle karşılanıverdim. Yattığım yerden yemek yiyordum arkadaş, daha ne olsun?

Sonradan anladım ki bana sıcacık bakışı atan da, beni sarıp sarmalayan da, karnımı doyuran da aynı kişiymiş. Adına anne deniyormuş ve işin ilginç tarafı herkeste bir tane varmış… “Oh be daha ne isterim ki?” diyecekken, bir baktım başka başka bir sürü insanlar. Hepsinin gözü benim üstümde. 

Aman be, ne sıkıcıymış önceden kaldığım yer. Tek başına dönüp dur. Burası öyle mi? Burada sen duruyorsun, herkes senin etrafında pervane. Bayıldım ben buraya. 

Baba denen biri varmış mesela, çok iyi sarılamıyor. Açık söylemesi gerekirse korkuyorum biraz onun kucağında. “Daha sıkı tut!” diyesim geliyor ama dillerini konuşamıyorum. Ağlıyorum anlasın diye, yanlış anlayıp anneye geri veriyor beni. Ama hissediyorum beni sevdiğini, ödü kopuyor bana bir şey olacak diye. Hep bir panik halinde… Komik birisi bence… 

Sonra neneler ve dedeler var ki onlar favorilerim. Amcalar, teyzeler, dayılar, halalar, komşular, kuzenler… 

“Oh be, işte tam da olmam gereken yerdeyim.” fikri aklıma yer etmişken bir şey oldu. “Ne oldu?” diye sorarsanız anlatamam ama bir şey işte. Eksik bir şey. Etrafımda pür dönen tüm bu insanların tamamlayamadığı bir şey….

“Neyse…” dedim kendi kendime, “Demek ki burası da o kadar şahane değilmiş.” Ben bu durumu kabul edip yoluma devam ederken o da ne? Aşık oldum… Evet evet, adı böyleymiş. Karşı cinsten birisine duyduğun sevginin adına sanırım aşk deniyormuş. “Buymuş işte aradığım.” dedim. Oh be yeniden tastamamdım. Her şey olması gerektiği gibiydi. Ayaklarım yerden kesilmiş, midemde kelebekler uçuşuyor, yaşayıp gidiyordum. Sonra bir baktım yok canım, o kadar da aşık değilmişim. Nasıl mı anladım? Daha sonra yeni birisine aşık olmamdan…. 

İnsan gerçekten aşık olmuş olsa tastamam olmaz mı ve bunun sonsuza kadar sürmesi gerekmez mi? Ben başka birisine aşık olabildiysem nasıl öncekine aşık olmuş olabilirim ki? 

Tamam, haklısınız biraz karışık oldu ama anladınız siz. Ben yanlış anlamışım içimdeki duyguyu, aşk değilmiş. Ama vazgeçmedim gerçi aşkı aramaktan ve bilin bakalım ne oldu? Buldum ve baktım ki zor bulunan bir şey kaçırmayayım dedim ve evlendim. Paylaşımcı bir ruha sahip olduğumdan herkese bu konuda tam destek verdim. Ben herkes benim gibi tamamlansın isterken bir baktım yine olmamış. Ben yine eksik kalmışım. Son çare kalmıştı artık, bir çocuk… Evet aradığım şey belki yine bende saklıydı, kim bilir…

Çocuğum oldu. Anlamıştım o sıcacık bakışın neden olduğunu. Ve evet bu hiçbir şeye benzemiyordu. Gülüşü tüm dünyamı yemyeşil ediyordu sanki, kuşlar cıvıldıyordu her yerde, sıcacık bir meltem bahar çiçeklerinin kokusunu getiriyordu içime… Onu çok seviyordum. Ama biliyor musunuz yine tamamlanamamıştım. 

Bir şey olmalıydı bu dünyada. Ya yanlış yere bakıyordum ya çok iyi gizlenmişti ki bulamıyordum. İçimdeki boşluk yıllar geçtikçe içimi acıtmaya başlıyordu. Ben doldurmaya çalıştıkça boşalıyordu sanki. 

Sonra anladım, aradığım şeyin aslında buluğumu sandıklarımın hepsinde var olduğunu… Evet, yanlış yere bakmıştım. Verilenlere bakarken vereni görememiştim. İşte asıl şimdi tam da olmam gereken yere varabilmiştim. Aşk ne demekmiş sonunda anlamıştım…

EN SEVGİLİ, SEVGİLİLER GÜNÜMÜZ KUTLU OLSUN…

&

" Milyarlarca insan içinde, 

'bir' kişinin ne önemi olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun! "

 Yahya Hamurcu

Kim Kimdir?

İlişkide Ustalık

Başarı Psikolojisi